در بعضی ممالک حقوق و آزادی مردمی که در آنجا زندگی میکنند ، از طرف مقامات نقض ویا محدود شده است . مقامات به دلیل نژاد، مذهب، اعتقادات سیاسی و یا سایر ویژگی ها، می تواند چنین محدودیت هایی را بر مردم تحمیل کنند.
محدودیت ها ممکن است شامل خشونت فیزیکی، آزار روانی، دستگیری ویا سایر اقدامات پولیس، دعوا، محکومیت یا ممنوعیت برای انجام بعضی فعالیت ها شود ، بطوری مثال: کارکردن در موقعیت دولتی، رفتن به مکتب، عضویت در یک حزب، برگزازی کردن تظاهرات و غیره – در مجموع، محدودیت ها می توانند هر گونه اعمال زور، تبعیض و خودسرانه باشند.
مقامات در هیچ کشوری حق ندارند حقوق مردم عادی را نقض کنند و آنها را بیرون از چوکات قانون محدود کنند. بدونی درنظرداشت اینکه آیا ، مردان، زنان ویا کودکان استند، هر کس حق دارد به صورت آزاد و نظربه درک خود و وجدان خود، تا زمانی که با دیگران مزاحمت نکرده است زندگی کند .
بعضی اوقات نقض و محدودیت ها توسط دولت انجام نمی گیرد، بلکه توسط سازمان های دیگر یا گروه های دیگر که دولت نمی تواند یا نمی خواهد به ضدی این ستمگری برای محافظت از مردم دفاع کند .
در کشورهای دیگر جنگ است که زندگی و امنیت مردم غیرنظامی را تهدید می کند. جنگ ممکن است با یک کشور خارجی یا یک درگیری داخلی بین گروه های مختلف باشد و گاهی اوقات ممکن است جنگی خارجی و داخلی باشد.
وقتی که زندگی ، امنیت و یا حقوق ;یک فرد از طرفی کشوراش محفاظت نمی شود ویا خودی کشوراش آنها را نقض می کند ، این شخص می تواند به این دلایل به دنبال امنیت از کشوری دیگری تقاضای اجازه اقامت کند .
این امکان “پناهندگی” نامیده می شود. در اروپا پناهندگی ” حمایت بین المللی” نامیده می شود.
افرادی که از کشور خود فرار می کنند و از کشوری دیگری درخواست پناه میکنند ، “پناهندگان” نامیده می شوند.
