بر خلاف مهاجران، پناهجویان کشور خود را داوطلبانه و به دلایل اقتصادی، خانوادگی یا آموزشی ترک نمی کنند. پناهجویان از کشور خود به خاطر جنگ، اخلال حقوق اساسی بشر یا تهدید برای زندگی و ایمنی شان فرار می کنند.
این که آیا یک شخص مهاجر یا پناهنده می باشد، بلافاصله توسط دولت بلغارستان قابل درک نیست.
به همین دلیل است که مانند سایر کشورهای اروپایی، بلغارستان نیز طی فرایندی پرونده هر فرد را بررسی می‌کند تا صحت گفته‌های وی مورد تایید قرار بگیرد تا روشن شود که آیا او حق دارد در {فرایند} پناهندگی بلغارستان باقی بماند یا به خاطر تناقض دلایل او با قانون، نمی‌تواند چنین درخواستی داشته باشد.
در حالی که این مسئله حل می شود، افرادی که خواسته اند به آنها حقوق پناهندگان را در بلغارستان اعطا کنند، حق دارند در خاک آن باقی بمانند و به کشوری همسایه یا کشور خودشان که از آن به بلغارستان وارد شده اند، بازگردنده نشوند.
در طی این زمان و تا زمانی که یک تصمیم نهایی در مورد آنها اتخاذ نشود، این افراد «پناهجویان» «حمایت جویان» نامیده می شوند، زیرا هنوز معلوم نیست که آیا آنها به عنوان پناهندگان در بلغارستان و اروپا شناخته می شوند.
