فردی که می خواهد در یک کشور خارجی با انتخاب خود و بدون اجبار از کسی یا چیزی برود برای کار کردن، یا آموزش و پرورش، یا با خانواده اش که پیش از این در آن کشور زندگی می کند، «مهاجر» نامیده می شود.
ولی طبق قانون، دولت ها مجبور نیستند همة افراد خارجی که این را می خواهند، بپذیرند. . دولت ها فقط به شهروندان خود تعهد دارند.
به همین دلیل است که دولت ها حق دارند به فرد خارجی که گذرنامه معتبر، ویزای ورودی یا مجاوز اقامت ندارد، اجازه وارد به قلمرو آنها امتناع کند.
بنابراین افرادی که می خواهند در یک کشور خارجی برای کار، آموزش و پرورش یا زندگی خانوادگی به سر ببرد، ابتدا باید از آن دولت ویزا بدست آورند. فقط به این ترتیب آنها حق دارند که به آن کشور سفر کنند ، قانونا در آن وارد شوند و اجازه اقامت بگیرند.
اگر شخصی غیر قانونی در یک کشور دیگر بدون گذرنامه یا ویزا، وارد شود و خودش را به عنوان پناهنده وانمود می کند به احتمال زیاد از مقامات این کشور به وی جواب رد برای پناهندگی بدهند.
آن زمان این شخص به طور اجباری به کشور خود بازگردانده می شود. اگر شخصی با اجبار به کشور خود بازگردانده شود، نام این روش «دیپورت» است و برای اجرای آن یک فرد ممکن است توسط پلیس برای مدت چند ماه بازداشت شود.
در چنین مواردی، این شخص هم ممنوعیت ورود اعمال نفوذ می شود («مهر سیاه»)، که که معتبر برای همة کشورها از اتحادیه اروپا، سوئیس، و نروژ، دارد و معمولا 5 سال معتبر دارد.
در چنین مواردی، این شخص هم ممنوعیت ورود اعمال نفوذ می شود (درج «مهر سیاه» در پاسپورت)، که در همه‌ی کشورهای عضو اتحادیه اروپا، سوئیس و نروژ معتبر است. و معمولا 5 سال اعتبار دارد..
چنین ممنوعیتی همراه با اثر انگشت آن شخص در پایگاه اینترنتی خاص به نام (EURODAC) ثبت میشود.
همه‌ی کشورهای اروپایی به این پایگاه دسترسی دارند و در هر زمان، از طریق اثر انگشت می‌توانند وضعیت ممنوعیت یک فرد خارجی را در دیگر کشورهای اروپایی بررسی کنند و هم‌چنین تا زمانی که ممنوعیت اعتبار داشته با‌شد، از پذیرفتن او برای ورود و زندگی در قلمرو خود خود‌داری کنند.
